การแข่งขันกีฬาคนพิการในประเทศไทยเกิดขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๑๘ จากความร่วมมือระหว่างสภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย และกรมพลศึกษา ในขณะนั้นจัดเป็นกิจกรรมนันทนาการในโอกาสการจัดงานวันที่ระลึกคนพิการ และก่อนที่จะมีการแข่งขันกีฬาคนพิการ จะมีการสอนและเล่นในโรงเรียน และหน่วยงานที่มีคนพิการอยู่เท่านั้น กิจกรรมกีฬาคนพิการไม่เป็นที่แพร่หลายและไม่ได้รับการส่งเสริมอย่างต่อเนื่อง มีหลายทัศนะที่เห็นว่า กีฬาไม่ใช่เครื่องมือสำคัญสำหรับการพัฒนาศักยภาพคนพิการ และเห็นว่ากีฬาคนพิการเป็นเรื่องเหลวไหลไกลตัว มีบางคนพูดว่า “หากคนพิการยังท้องไม่อิ่มคงจะไม่มีกำลังที่จะมาออกกำลังกายหรือแข่งขันกีฬากัน” บางคนเห็นว่าการจัดการแข่งขันกีฬาคนพิการเป็นการเอาคนพิการมาทรมาน มากกว่าจะเป็นการส่งเสริมกิจกรรมอันเป็นพื้นฐานสำคัญของการฟื้นฟูสมรรถภาพทั้งทางร่างกายและจิตใจ ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑ – ๘ ไม่ปรากฏข้อความใดๆเกี่ยวกับการส่งเสริมกีฬาคนพิการ มีเพียงแผนแม่บทหรือแผนการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๔๐ – ๒๕๔๔ ที่ระบุเกี่ยวกับกีฬาคนพิการไว้เพียงข้อความเดียวว่า “ส่งเสริมการกีฬาและนันทนาการแก่คนพิการ เพื่อเสริมสร้างให้คนพิการมีสุขภาพกายและใจที่ดี”